Metoiken (Grieks μετοικοι, eigenlijk "medebewoners") noemde men in de oude Griekse stadstaten, en met name in Athene, de residerende vreemdelingen die een eigen status hadden verworven en tot op zekere hoogte in de stedelijke gemeenschap ingeburgerd waren.
Niettemin bewaarde men steeds een grondig onderscheid met de volwaardige burgers. Zo hadden de metoiken geen politieke rechten, en zij moesten zich in voorkomend geval voor de rechtbank laten vertegenwoordigen en bijstaan door een prostates (verdediger / plaatsvervanger te kiezen uit volwaardige burgers). Ze werden wel opgetekend in de deme (= "gemeente") van hun woonplaats en moesten dientengevolge ook belasting betalen. Ze konden geen wettelijke huwelijksverbinding aangaan met vrouwen die volwaardig burgerrecht hadden, en mochten ook geen onroerende eigendommen bezitten. In het leger dienden zij in afzonderlijke eenheden.
Op die manier kwamen de metoiken terecht in de handel en de nijverheid: zij oefenden beroepen uit als koopman, makelaar, zaakvoerder, kunstenaar, aannemer van bouwwerken, bankier, enz. Dit hield in dat zij vaak hoog klommen op de maatschappelijke ladder, en fortuinen konden vergaren, zodat zij wel in aanmerking kwamen voor de sponsoring van culturele en andere projecten. Voor bijzondere prestaties konden zij bepaalde privileges verkrijgen zoals recht op eigendom, vermindering van financiële lasten, enz.
Afgezien van het politieke en juridische verschil, onderscheidden de metoiken zich in geen enkel ander opzicht van de volwaardige burgers. Zij konden deelnemen aan culturele en religieuze manifestaties, gebruikmaken van de vrijheid van mening en woord, en gingen op dezelfde manier gekleed als de andere inwoners.
In Sparta hadden de perioiken (d.i. omwonenden) een vergelijkbare status.
The Metic
with my mouth of a metic
of a wandering Jew, of a Greek shepherd
and my hair with the four winds
with my totally diluted eyes
that put me in a dreaming state
me, that doesn't dream much anymore
with my hands of a petty thief
of a musician and of a prowler
who plundered so many gardens
with my mouth that drank
that kissed and bit
without ever appeasing its hunger
with my mouth of a metic
of a wandering Jew, of a Greek shepherd
of a thief and of a vagrant
with my skin that rubbed
with the sun of all the summers
and all that wore underskirt
with my heart that knew how to
whistle as much as it suffered
without making storied for that
with my soul that no longer has
the least chance to greet
to avoid the purgatory
with my mouth of a metic
of a wandering Jew, of a Greek shepherd
and my hair with the four winds
I will come, my sweet prisoner
my soul mate, my source of life
I will come to drink your twenty years
and I'll become the prince of blood
a dreamer or even a teenager
as you will like to choose
and we will make of everyday
all the eternity of love
that we will live till we die
and we will make of everyday
all the eternity of love
that we will live till we die
Geen opmerkingen:
Een reactie posten