Wanneer je in de herfst de ganzen in formatie naar het zuiden ziet vliegen om te overwinteren, kun je misschien eens overdenken wat de wetenschap over hun manier van vliegen ontdekt heeft. De vleugelbeweging van elke vogel creëert als het ware een duwtje omhoog voor de vogel die direct daarachter vliegt. De hele groep vergroot zo het vliegbereik van elke vogel afzonderlijk met minstens 71%.
Mensen met een gemeenschappelijk doel en een gevoel van verbondenheid kunnen hun doel gemakkelijker bereiken wanneer ze zich door elkaar laten 'dragen'. Wanneer een gans uit de formatie raakt voelt hij de weerstand om het in zijn eentje te redden en probeert zo snel mogelijk weer terug in formatie te komen en gebruik te maken van de dragende kracht van de vogel voor hem. Wanneer de voorste vogel moe wordt keert hij terug naar de achtervleugel en neemt een andere vogel zijn plaats in. Het is verstandig om zware taken om de beurt te doen. De ganzen in de achterhoede maken geluiden om de vooraan vliegende ganzen a an te moedigen om hun tempo aan te houden.Wanneer een gans ziek wordt of gewond raakt door een geweerkogel en uit formatie valt, volgen twee andere ganzen hem naar beneden om hulp en bescherming te bieden. Zij blijven bij de andere gans totdat hij weer kan vliegen of dood gaat. Pas dan vliegen zij samen verder of sluiten zich bij een andere groep aan tot zij hun eigen groep weer teruggevonden hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten